Jak 5 wpływowych ekonomistów zmieniło historię Ameryki

Jest taki stary żart, który często mówi się o ekonomistach: trzej ekonomiści polują na kaczki. Pierwszy strzela 20 metrów przed kaczkami, drugi strzela 20 metrów za kaczkami, a trzeci mówi: „Świetna robota! Mamy je!”

Pomijając żartów, jest wielu ekonomistów, którzy wykonują niesamowite prace, a niektórzy przyczynili się do teorii finansowej, która przeszła także na wiele aspektów historii społecznej. W tym artykule pokażemy pięciu ekonomistów i wyjaśnimy ich wpływ na społeczeństwo.

1. Adam Smith (1723-1790)

Adam Smith był szkockim filozofem, który został ekonomistą politycznym pośród szkockiego oświecenia. Najbardziej znany jest z teorii teorii moralnych (1759) oraz dociekania do natury i przyczyn bogactwa narodów (1776). Ten ostatni, zwany zwykle Bogactwem Narodów, jest jednym z najwcześniejszych i najbardziej znanych traktatów o przemyśle i handlu oraz jednym z głównych autorów współczesnej ekonomii akademickiej.

Smith wstąpił na uniwersytet w Glasgow w wieku 15 lat i studiował filozofię moralną. Jego pierwotne zainteresowanie chrześcijaństwem przekształciło się w bardziej deistyczną postawę (choć zostało to zakwestionowane).

Argumenty Smitha przeciwko merkantylizmowi i na rzecz wolnego handlu były poważnym wyzwaniem dla większości protekcjonizmu, ceł i gromadzenia złota, które panowały w połowie XVIII wieku; dziś często nazywany jest „ojcem nowoczesnej ekonomii”. W świecie zglobalizowanym wyobraź sobie, o ile wolniej byłoby żyć, gdyby nie wolny, nie zachęcano do otwartego handlu i gdyby normą było gromadzenie twardych aktywów (merkantylizm): życie gospodarcze byłoby dość ponure.

Pod koniec życia Smith zniszczył większość swoich rękopisów, a choć niektóre przetrwały, świat nigdy nie poznał zakresu jego końcowych myśli i teorii, jego ostatnich notatek. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Jakie są korzyści skali?” I „Podstawy ekonomii”).

2. David Ricardo (1772–1823)

Duża rodzina mogła przyczynić się do popędu Ricarda; był trzecim dzieckiem z 17 dzieci z portugalskiej rodziny żydowskiej. Jego wkład w badania nad ekonomią pochodził z bardziej praktycznego tła niż Adam Smith. Ricardo dołączył do ojca, aby pracować na londyńskiej giełdzie w wieku 14 lat i szybko odniósł sukces w spekulacjach na temat akcji i nieruchomości. Po przeczytaniu Smitha The Wealth of Nations w 1799 r. Zainteresował się ekonomią, chociaż jego pierwszy artykuł ekonomiczny został opublikowany prawie 10 lat później.

Ricardo został członkiem brytyjskiego parlamentu, reprezentującym dzielnicę Irlandii w 1819 r. Jego największe dzieło, „Anse o wpływie niskiej ceny kukurydzy na zyski z zapasów” (1815), argumentowało za uchyleniem w tym czasie przepisów dotyczących kukurydzy aby lepiej rozprowadzać bogactwo, i przestrzegał go zgodnie z zasadami ekonomii politycznej i podatków (1817).

Ricardo był najbardziej znany z przekonania, że ​​narody powinny specjalizować się dla większego dobra. Mówił też głośno o kontynuowaniu argumentu przeciwko protekcjonizmowi, ale mógł mieć największy wpływ na czynsze, podatki, płace i zyski, pokazując, że właściciele zajmujący bogactwo kosztem robotników nie są dobroczynne dla społeczeństwa.

Ricardo jest jednym z najkrócej żyjących wielkich ekonomistów, który zmarł w wieku 51 lat w 1823 roku.

3. Alfred Marshall (1842–1924)

Marshall urodził się w Londynie i chociaż początkowo chciał być duchownym, jego sukces w Cambridge doprowadził go do nauki. Marshall może być najmniej rozpoznawalny wśród wielkich ekonomistów, ponieważ nie opowiadał się za żadnymi radykalnymi teoriami. Ale przypisuje mu się próbę zastosowania rygorystycznej matematyki do ekonomii, próbując uczynić ekonomię bardziej nauką niż filozofią.

Pomimo nacisku na matematykę Marshall starał się, aby jego praca była dostępna dla zwykłych ludzi; jego „Ekonomia przemysłu” (1879) stał się szeroko stosowany w Anglii jako program nauczania. Spędził także prawie 10 lat pracując nad bardziej naukowymi „Zasadami ekonomii” (1890), które okazały się jego najważniejszą pracą. Najbardziej przypisuje mu się utrzymywanie krzywych podaży i popytu, krańcowej użyteczności i krańcowych kosztów produkcji w ramach jednolitego modelu.

4. John Maynard Keynes (1883–1946)

Historycy czasami nazywają Johna Maynarda Keynesa „gigantycznym ekonomistą”. Sześciometrowy Brytyjczyk przyjął wykład w Cambridge, ufundowany osobiście przez Alfreda Marshalla, którego krzywe podaży i popytu stanowiły podstawę większości prac Keynesa. Jest on szczególnie pamiętany za wspieranie wydatków rządowych i polityki pieniężnej w celu złagodzenia negatywnych skutków recesji gospodarczej, depresji i boomów.

Podczas I wojny światowej Keynes pracował nad warunkami kredytowymi między Wielką Brytanią a jej sojusznikami i był przedstawicielem traktatu pokojowego podpisanego w Wersalu. (Aby dowiedzieć się więcej o jego teoriach, zobacz „Zrozumienie ekonomii po stronie podaży” i „Formułowanie polityki pieniężnej”).

Keynes został prawie osobiście zniszczony przez krach na giełdzie w 1929 roku, ale był w stanie odbudować swoją fortunę. W 1936 r. Keynes napisał swoją przełomową pracę, „Generalną teorię zatrudnienia, odsetek i pieniędzy”, która opowiadała się za interwencją rządu w celu promowania konsumpcji i inwestowania - oraz w celu złagodzenia globalnego Wielkiego Kryzysu, który szalał w tym czasie („wydostań się depresji ”, jak nazywają to krytycy). Prace te uznano za wprowadzenie nowoczesnej makroekonomii. (Aby przeczytać więcej, zobacz „Analiza makroekonomiczna”).

5. Milton Friedman (1912-2006)

Milton Friedman był ostatnim z czworga dzieci urodzonych przez żydowskich imigrantów z Austro-Węgier. Po uzyskaniu stopnia Bachelor of Arts w Rutgers i magistra na University of Chicago, rozpoczął pracę w New Deal, serii programów zaprojektowanych przez prezydenta USA Franklina D. Roosevelta, aby zapewnić ulgę i wyzdrowienie po skutkach Wielka Depresja. Chociaż Friedman opowiedział się ogólnie za Nowym Ładem, był przeciwny większości programów rządowych i kontroli cen.

W porównaniu do Keynesa Milton Friedman był bardziej ekonomistą leseferyznym: był za minimalizacją roli rządu na wolnym rynku. Te idee stały się podstawą jego książki „Kapitalizm i wolność” (1962). Być może najbardziej znany jest z promowania wolnych rynków i przypisuje mu koncepcję nowoczesnych rynków walutowych, nieuregulowanych i nieobjętych standardami metali szlachetnych (odzwierciedlającymi mantrę „pieniądze są warte tego, co ludzie uważają za warte”).

Prace Friedmana krążyły nawet pod ziemią podczas Zimnej Wojny i były podstawą gospodarki opartej na podatkach konsumpcyjnych niż podatkiem dochodowym lub majątkowym. (Aby dowiedzieć się więcej o pomysłach Friedmana, zobacz „Jaka jest teoria ilości pieniądza?”)

Friedman wierzył, że wprowadzenie kapitalizmu do krajów totalitarnych doprowadzi do poprawy społeczeństwa i zwiększenia wolności politycznej. Zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1976 r. Był nieugięty w związku z podażą pieniądza i inflacją. Wystąpienie w 1988 r. Dla chińskich studentów i uczonych w San Francisco, w którym określił Hongkong jako najlepszy przykład polityki laissez-faire. został uznany za bezpośredni wpływ na reformy gospodarcze w Chinach.

Dolna linia

Wszyscy mężczyźni, których omówiliśmy, wywarli głęboki wpływ na świat, ale tylko czas pokaże, jak wpłyną one na nasze obecne myślenie ekonomiczne - i przemyślenia na temat tego, dokąd zmierzamy.

Powiązaną lekturę zawiera artykuł „Dlaczego ekonomiści nie mogą się zgodzić?”