Jak Nowy Jork stał się centrum finansów amerykańskich

Podczas gdy Nowy Jork nadal rywalizuje z Londynem jako wiodącym centrum finansowym na świecie, nie ma wątpliwości, że Wall Street, położone na południowym krańcu Manhattanu, jest centrum amerykańskich finansów. Ale nie zawsze tak było. Pierwszy bank i giełda papierów wartościowych założona w USA znajdowała się w Filadelfii i przez pewien czas było to miasto, a nie Nowy Jork, który stał się filarem amerykańskiego świata finansowego. Jednak pomimo pierwszej przewagi Filadelfii wiele czynników geograficznych, ekonomicznych i politycznych pomogło Nowym Jorku przejąć miasto braterskiej miłości, aby stać się wiodącym centrum finansowym kraju.

Zaleta Philly

Jednym z pierwszych oznak początkowej supremacji finansowej Filadelfii było powstanie Banku Pensylwanii w 1780 r. I jego rola w finansowaniu wojny o niepodległość. Jako największe miasto i działająca stolica kraju w ostatnim dziesięcioleciu XVIII wieku, stałoby się ono miejscem pierwszego w kraju federalnie czarterowanego banku - pierwszego banku Stanów Zjednoczonych. Działając jako de facto bank centralny, ustanowił Filadelfię jako początkowe centrum amerykańskich finansów.

Niepowodzenie pierwszego banku w 1811 r. Z przyczyn politycznych nie zakłóciło tej supremacji, ponieważ niestabilność finansowa po wojnie w 1812 r. Pomogłaby doprowadzić do czarterowania drugiego banku Stanów Zjednoczonych w 1816 r. Filadelfia. Jako jedyny bank czarterowany przez państwo federalny - i ze względu na szczególne przywileje, które mu towarzyszyły - bank wywierał władzę i wpływy na resztę banków czarterowanych przez państwo, co było znaczące w historii amerykańskich regulacji bankowych.

Giełda w Filadelfii dodatkowo zilustrowała swoje miejsce jako wiodące centrum finansowe. Rzeczywiście, Giełda Papierów Wartościowych w Filadelfii, założona w 1790 r., Jest starsza niż giełda nowojorska (NYSE), a nawet dopiero w 1815 r. Banki w Londynie szukały amerykańskich papierów wartościowych raczej w Filadelfii niż w Nowym Jorku.

Punkty zwrotne

Zdając sobie sprawę z dominacji rynku giełd papierów wartościowych w Filadelfii, Nowy Jork postanowił sformalizować własną giełdę, ustanawiając w 1817 r. Zarząd Giełdy i Giełdy w Nowym Jorku, który później stał się NYSE. Z nową giełdą i domem dla większej liczby banków niż jej południowy konkurent, Nowy Jork chciał zwabić inwestorów z dala od Filadelfii.

W tym czasie Nowy Jork przekroczył już Filadelfię jako lider kraju w handlu handlowym. W 1789 r. Było głównym miastem handlu przybrzeżnego, wyprzedzając Filadelfię pod względem wartości importu w 1796 r. I wartości eksportu w następnym roku. Chociaż przewaga Nowego Jorku w handlu handlowym była wyraźnie widoczna w 1815 r., Nie zostanie w pełni skonsolidowana dopiero po 1825 r.

Nowojorska supremacja w handlu ma wiele wspólnego z czynnikami geograficznymi, ale pomogła jej również pewna liczba bardziej zależnych wydarzeń. Nowy Jork był nie tylko centralną lokalizacją dla przybywających europejskich kupców, ale jego porty okazały się znacznie wygodniejsze niż w Filadelfii czy Bostonie. Będąc głębiej, rzeka Hudson okazała się znacznie łatwiejsza do żeglugi i mniej podatna na zamarzanie niż zarówno rzeka Delaware, jak i rzeka Charles.

Geograficzną przewagę Nowego Jorku uzupełniono budową kanału Erie (1817–1825) oraz ustanowieniem linii Black Ball Line w 1818 r. Podczas gdy kanał Erie połączył rzekę Hudson z Wielkimi Jeziorami, a tym samym z najszybciej rozwijającym się w części Ameryki na zachód od Appalachów, Black Ball Line zapewnił pierwszą w historii regularnie planowaną transatlantycką usługę pasażerską. Zarówno Canal, jak i Linia pomogły umocnić pozycję Nowego Jorku jako amerykańskiego centrum handlu handlowego i centralnego węzła komunikacyjnego.

Jako pierwszy port dla wielu imigrantów Nowy Jork stał się dla nich dogodnym miejscem do osiedlenia się, pomagając stymulować nieprzerwany wzrost liczby mieszkańców miasta, która do 1820 r. Wzrośnie do 10% w porównaniu z Filadelfią, a nawet dwukrotnie więcej 1860. Przepływ imigrantów pomógł również jeszcze bardziej zwiększyć działalność produkcyjną i handlową.

Ale ci nowi imigranci przynieśli ze sobą także bardziej ryzykownego ducha podejmowania ryzyka, który kontrastował z bardziej ostrożną naturą kwakierskiego dziedzictwa Filadelfii. W rezultacie Nowy Jork szybko zyskał reputację miasta innowacyjnego biznesu z etosem przedsiębiorczości, który nadawał się do spekulacyjnych zachowań inwestycyjnych. Spekulacje dodatkowo wzmocniły duży obrót na nowojorskich rynkach papierów wartościowych, utrzymując je zalane płynnością.

W celu sfinansowania rosnącego obrotu akcjami w Nowym Jorku rozwinął się rynek pożyczek na telefon. Wykorzystując papiery wartościowe jako zabezpieczenie, inwestorzy giełdowi mogą pożyczać pieniądze z banków, które zostaną wykorzystane na dalsze inwestycje spekulacyjne. Takie zachowanie okazało się korzystne dla banków i giełdy w Nowym Jorku, ponieważ banki zarabiały na pożyczkach, a pożyczone pieniądze pozwalały na dalszy obrót papierami wartościowymi. (Aby uzyskać więcej informacji, przyjrzyj się bliżej historii Wall Street, narodzinowi NYSE i temu, jak powstają bąbelki).

Nowy Jork zyskuje przewagę

W latach 30. XX wieku, stając się dominującym centrum handlowym narodu, Wall Street utrzymywała obecnie główne salda depozytów wszystkich banków w Ameryce. Jedyną rzeczą, która naprawdę powstrzymywała Nowy Jork od ubiegania się o tytuł wiodącego centrum finansowego kraju, było istnienie Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych w Filadelfii, którego statut wygasł w 1836 roku.

Bankowcom z Wall Street bardzo irytowało to, że Nowy Jork był głównym źródłem kwitów celnych Federalnej Organizacji Celnej, ale zamiast być zdeponowanymi w bankach w Nowym Jorku, zdeponowano je w Drugim Banku. Podczas gdy ówczesny prezydent Andrew Jackson miał swoje powody, by być antagonistą wobec Drugiego Banku, interesy bankierów z Wall Street zostały wypowiedziane przez Martina Van Burena, wpływowego nowojorczyka, który został doradcą Jacksona.

Niezależnie od dokładnych motywów, drugi bank Stanów Zjednoczonych nie odnowił swojego statutu w 1836 r., Zasadniczo określając los Nowego Jorku jako centrum amerykańskich finansów. Los ten zostałby dodatkowo wzmocniony przez National Banking Acts z 1863 i 1864 r., Który postawiłby Nowy Jork na szczycie hierarchicznej struktury bankowej. Wersja ustawy z 1864 r. Stanowiła, że ​​wszystkie banki krajowe muszą utrzymywać 15% rezerw legalnych pieniędzy w Nowym Jorku.

Dolna linia

Pomimo tego, że jest siedzibą pierwszego w kraju banku i giełdy papierów wartościowych, początkowe korzyści Filadelfii nie byłyby wystarczające, aby utrzymać dominację finansową nad rosnącymi wpływami Nowego Jorku. Wykorzystując swoje unikalne cechy geograficzne, Nowy Jork był w stanie wyprzedzić Filadelfię jako centrum transportu i imigracji narodu. Stamtąd szybko wyprzedził swojego południowego konkurenta w handlu handlowym i ostatecznie zyskał amerykańską dominację finansową - rolę, którą utrzymuje do dziś.