Wspólni najemcy we wspólnej (JTIC)
Wspólni dzierżawcy wspólni (JTIC) to rodzaj rachunku maklerskiego, którego właścicielem są co najmniej dwie osoby bez prawa do przeżycia przyznanego żadnemu z posiadaczy rachunku.
Kluczowe dania na wynos
- Wspólni najemcy wspólni (JTIC) to konto maklerskie, którego właścicielem są co najmniej dwie osoby bez prawa do przeżycia przyznanego żadnemu z posiadaczy rachunku.
- Najemcy mogą określić w testamencie, jak rozdzielić aktywa po ich śmierci.
- Konta JTIC mogą wykazywać nierówne zainteresowanie nieruchomościami, ale nadal mają równy dostęp i prawa do nieruchomości.
Zrozumieć wspólnych najemców we wspólnej (JTIC)
Pozostały przy życiu dzierżawca wspólnego najemcy na wspólnym rachunku niekoniecznie nabywa prawa (i aktywa na rachunku) zmarłego. Każdy lokator na koncie może określić w formie pisemnej, w jaki sposób ich aktywa zostaną rozdzielone po ich śmierci. Własność członka na rachunku jest zazwyczaj ustalana proporcjonalnie. Oznacza to, że jeśli na koncie znajdują się dwaj najemcy, każdy będzie miał 50% roszczenia względem wartości konta.
Uwagi specjalne
Wspólni najemcy wspólnie mogą kontrolować nierówne udziały w nieruchomości. Nadal byliby uprawnieni do wspólnego udziału w nieruchomości i nie mieliby prawa odmawiać sobie nawzajem dostępu do niej. Wspólni najemcy we wspólnym porozumieniu mogą zostać ustanowieni na podstawie testamentu pozostawionego przez poprzedniego właściciela nieruchomości. Wola może określać procent własności dla każdej wskazanej strony.
Najemca nieruchomości JTIC może sprzedać swoje indywidualne udziały, a nawet jeśli sprzedana nieruchomość jest traktowana jako całość, a nie podzielona.
Umowa o wspólnym najemcy mogłaby również zostać zawarta, gdy więcej niż jedna strona zainwestuje środki finansowe w zakup nieruchomości. Procent aktywów, które zaangażowała każda ze stron, zazwyczaj stanowi podstawę ich własności i udziału. Na przykład, jeśli jedna ze stron przeznaczyła 85% funduszy potrzebnych do nabycia nieruchomości, miałaby 85% roszczenia do niej.
Przedmiotowa nieruchomość jest zwykle traktowana jako całość, a nie dzielona pomiędzy wspólnych najemców. Innymi słowy, każdy najemca miałby prawo do korzystania z całej nieruchomości, a nie tylko części, w zależności od wielkości roszczenia.
W zależności od lokalnych przepisów i rodzaju konta każdy lokator może według własnego uznania skorzystać z zasobów związanych ze wspólną nieruchomością lub kontem. Może to obejmować wypłaty, a nawet sprzedaż ich udziałów w nieruchomości. Niektóre stany wymagają podpisów od wszystkich stron, które mogą domagać się części własności, aby transakcje obejmowały wspólnych najemców na wspólnych rachunkach lub nieruchomościach. Zmusiłoby to wszystkie strony do wyrażenia zgody na sfinalizowanie sprzedaży całej nieruchomości. Każdy najemca mógł sprzedać swój indywidualny pakiet. Nawet jeśli najemca sprzedałby swoją część udziałów w nieruchomości, nadal byłby traktowany jako całość, a nie podzielony.