Lost Decade
Zaginiona dekada jest powszechnie używana do opisania dekady lat 90. w Japonii, okresu stagnacji gospodarczej, która stała się jednym z najdłużej trwających kryzysów gospodarczych w historii.
Kluczowe dania na wynos
- Lost Decade odnosi się do przedłużonego okresu spowolnienia, trwającego prawie dziesięć lat, w japońskiej gospodarce w latach 90.
- Błędne polityki rządu po bańce na rynku nieruchomości są uważane za głównych sprawców Zagubionej Dekady.
- W amerykańskiej gospodarce pierwszą dekadę XXI wieku, w której wystąpiły dwie krach na giełdzie, często porównuje się do utraconej dekady Japonii.
Zrozumienie utraconej dekady
Lost Decade to termin pierwotnie ukuty w odniesieniu do trwającego dekadę kryzysu gospodarczego w Japonii w latach 90. Japońska gospodarka gwałtownie wzrosła po II wojnie światowej, osiągając maksymalny poziom w latach 80. XX w. Z największym PNB na mieszkańca na świecie. Wzrost ten doprowadził do wzrostu spekulacji i gwałtownego wzrostu wycen giełdowych i nieruchomości.
Na początku lat 90. XX wieku, gdy stało się jasne, że bańka wkrótce pęknie, japońskie Ministerstwo Finansów podniosło stopy procentowe, aw końcu załamała się giełda i rozpoczął się kryzys zadłużenia, powstrzymując wzrost gospodarczy i prowadząc do tak zwanej straconej dekady .
Analitycy nadal debatują nad zasięgiem wpływu Zagubionej Dekady na gospodarkę, ale są zgodni, że było to niepodważalne. W straconej dekadzie japoński produkt krajowy brutto (PKB) wynosił średnio 1, 2%, znacznie mniej w porównaniu z innymi krajami G-7. Zwiększone oszczędności gospodarstw domowych. Ale wzrost ten nie przełożył się na popyt, co spowodowało deflację gospodarki. W wielu przypadkach wartości nieruchomości nadal nie odzyskały, a japońskie rynki nadal stagnowały przez pierwszą dekadę XXI wieku. W rezultacie wielu odnosi się do okresu między 1991 a 2010 rokiem jako utracony wynik lub utracone 20 lat.
Oczekuje się, że ból utrzyma się w Japonii. Według badań St. Louis Fed, obecne stopy wzrostu sugerują, że PKB Japonii podwoi się za 80 lat, a wcześniej podwoił się co 14 lat.
Co spowodowało utraconą dekadę?
Chociaż istnieje zgoda co do wydarzeń, które doprowadziły do Zagubionej Dekady, przyczyny problemów ekonomicznych Japonii są nadal przedmiotem dyskusji. Naukowcy opracowali artykuły opisujące możliwe przyczyny, dla których japońska gospodarka popadła w deflację. Paul Krugman wyraził opinię, że Japonia wpadła w pułapkę płynności: konsumenci trzymali się swoich oszczędności, ponieważ obawiali się, że gospodarka wkrótce się pogorszy. W rezultacie popyt pozostał znacznie niski, a zdolność produkcyjna całej gospodarki również spadła. Wiele czynników, głównie strukturalnych, przyczyniło się do spadku gospodarki. Na przykład starzenie się populacji Japonii oznacza, że jej produktywność spadła z biegiem lat.
Inne badania na ten temat analizują rolę zmniejszania zamożności gospodarstw domowych w wywoływaniu kryzysu gospodarczego. Załamanie cen gruntów i akcji obniżyło ogólną zamożność gospodarstw domowych i dochody do dyspozycji, które napędzają popyt. W rezultacie gospodarka zastała.
Dokument badawczy z 2017 r. Obwinia krzywą „pionowej oszczędności inwestycji” za problemy Japonii. Starzejąca się demografia w połączeniu ze spowolnieniem ekosystemu innowacyjności kraju z powodu niewłaściwej polityki rządu zahamowało wzrost gospodarczy. Na przykład surowe wymagania dla japońskich banków dotyczące zgodności z wymogami bazylejskimi, które określają wskaźniki rezerw kapitału dla operacji bankowych, oznaczały, że nie były one w stanie pożyczać startupom lub małym firmom, które kierują procesem innowacji.
Zagubiona dekada w USA
Chociaż termin Lost Decade powstał w celu opisania trwałego pogorszenia koniunktury gospodarczej w Japonii, termin ten został również zastosowany w pierwszej dekadzie XXI wieku w Stanach Zjednoczonych, który został zapisany w dwóch ogromnych recesjach wywołanych pęknięciem bańki internetowej dotcom w 2000 r. I bańka mieszkaniowa w 2008 r.
W latach 2000–2009 nastąpiła ogromna erozja bogactwa w amerykańskiej gospodarce i najwolniejszy okres wzrostu gospodarczego w USA od dziesięcioleci. S&P 500 zanotował swoją najgorszą w historii dekadę w tym okresie, oferując całkowity zwrot dywidend na poziomie -9, 1 procent, co stanowi ogólny wynik niższy niż podczas Wielkiego Kryzysu w latach 30. XX wieku.
Ponadto wzrost liczby miejsc pracy netto oscylował w tym okresie wokół zera. Dane dotyczące długotrwałego bezrobocia osiągnęły rekordowy poziom, a USA straciły ponad 33 procent miejsc pracy w przemyśle.
Amerykańska gospodarka zaczęła się odradzać do 2013 r., W dużej mierze dzięki bodźcom finansowym wspieranym przez Rezerwę Federalną i administrację Obamy. Do drugiego kwartału 2013 r. Gospodarka USA odnotowała rekordową wartość netto gospodarstw domowych wynoszącą 74, 8 bln USD, co pomogło giełdzie wzrosnąć, a ceny domów wzrosły. Do końca 2013 roku Dow Jones i S&P 500 również osiągnęły nowe maksima.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.