Praktyczne spojrzenie na mikroekonomię

Jak firmy decydują, jaką cenę pobierać za swoje eleganckie nowe gadżety? Dlaczego niektórzy ludzie chcą płacić za produkt więcej niż inni? Jak Twoje decyzje wpływają na to, jak korporacje wyceniają swoje produkty? Odpowiedzią na wszystkie te i wiele innych pytań jest mikroekonomia. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, czym jest mikroekonomia i jak działa.

Samouczek: Mikroekonomia 101

Co to jest?
Mikroekonomia koncentruje się na roli konsumentów i przedsiębiorstw w gospodarce, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu, w jaki te dwie grupy podejmują decyzje. Decyzje te obejmują moment, w którym konsument kupuje towar i za ile, lub w jaki sposób firma określa cenę, jaką będzie pobierać za swój produkt. Mikroekonomia bada mniejsze jednostki całej gospodarki; różni się od makroekonomii, która koncentruje się przede wszystkim na wpływie stóp procentowych, zatrudnienia, produkcji i kursów walutowych na rządy i gospodarki jako całość. Zarówno mikroekonomia, jak i makroekonomia badają skutki działań pod względem podaży i popytu. (Aby dowiedzieć się więcej o podaży i popycie, zobacz Podstawy ekonomiczne ).

Mikroekonomia dzieli się na następujące zasady:

• Osoby podejmują decyzje w oparciu o koncepcję użyteczności. Innymi słowy, decyzja podjęta przez jednostkę ma zwiększyć jej szczęście lub satysfakcję. Pojęcie to nazywa się racjonalnym zachowaniem lub racjonalnym podejmowaniem decyzji.
• Firmy podejmują decyzje na podstawie konkurencji na rynku. Im większa konkurencja w biznesie, tym mniej swobody cenowej.
• Przy podejmowaniu decyzji zarówno osoby fizyczne, jak i konsumenci biorą pod uwagę koszt alternatywny swoich działań.

Total and Marginal Utility
U podstaw tego, jak konsument podejmuje decyzję, leży koncepcja korzyści indywidualnej, zwanej także użytecznością. Im więcej korzyści konsument odczuwa w stosunku do produktu, tym bardziej jest on skłonny zapłacić za produkt. Konsumenci często przypisują różne poziomy użyteczności różnym towarom, tworząc różne poziomy popytu. Konsumenci mają wybór zakupu dowolnej liczby towarów, dlatego analiza użyteczności często uwzględnia marginalną użyteczność, co pokazuje satysfakcję, jaką przynosi jedna dodatkowa jednostka towaru. Całkowita użyteczność to całkowita satysfakcja konsumenta z konsumpcji produktu.

Użyteczność może być trudna do zmierzenia, a jeszcze trudniejsza do agregacji w celu wyjaśnienia, jak zachowają się wszyscy konsumenci. W końcu każdy konsument ma odmienne zdanie na temat konkretnego produktu. Weź następujący przykład:

Pomyśl, jak bardzo lubisz jeść określone potrawy, takie jak pizza. Chociaż możesz być naprawdę zadowolony po jednym kawałku, ten siódmy kawałek pizzy powoduje ból brzucha. W przypadku ciebie i pizzy możesz powiedzieć, że korzyść (użyteczność), którą otrzymujesz po zjedzeniu tego siódmego kawałka pizzy, nie jest tak duża jak w przypadku pierwszego kromki. Wyobraź sobie, że wartość zjedzenia pierwszego kawałka pizzy wynosi 14 (dowolna liczba wybrana dla ilustracji). Rysunek 1 poniżej pokazuje, że każdy dodatkowy kawałek pizzy, który zjadasz, zwiększa całkowitą użyteczność, ponieważ odczuwasz mniej głodu, gdy jesz więcej. Jednocześnie, ponieważ głód, który odczuwasz, zmniejsza się z każdym kolejnym spożywanym plasterkiem, maleje użyteczność krańcowa - użyteczność każdego dodatkowego plasterka.

Rycina 1

W formie wykresu ryciny 2 i 3 wyglądałyby następująco:

Rysunek 2

Rycina 3

Malejące zadowolenie konsumenta z dodatkowych jednostek określa się mianem prawa malejącej użyteczności krańcowej. Chociaż prawo malejącej użyteczności krańcowej nie jest tak naprawdę prawem w najściślejszym sensie (są wyjątki), pomaga zilustrować, w jaki sposób zasoby konsumenckie, takie jak dodatkowy dolar potrzebny na zakup tego siódmego kawałka pizzy, mogłyby mieć były lepiej stosowane gdzie indziej. Na przykład, jeśli masz wybór zakupu większej pizzy lub napoju gazowanego, możesz zdecydować się zrezygnować z kolejnego plasterka, aby mieć coś do picia. Tak jak mogłeś wskazać na wykresie, ile dla ciebie znaczył każdy kawałek pizzy, prawdopodobnie mógłbyś również wskazać, co czujesz w związku z kombinacjami różnych napojów gazowanych i pizzy. Gdybyśmy sporządzili ten wykres na wykresie, otrzymalibyśmy krzywą obojętności, diagram przedstawiający równe poziomy użyteczności (satysfakcji) dla konsumenta w obliczu różnych kombinacji towarów. Rycina 4 pokazuje kombinacje napojów gazowanych i pizzy, z których byłbyś równie zadowolony.

Rycina 4

Koszty alternatywne

Kiedy konsumenci lub firmy podejmują decyzję o zakupie lub produkcji określonych towarów, robią to kosztem zakupu lub produkcji czegoś innego. Jest to określane jako koszt alternatywny. Jeśli dana osoba decyduje się na skorzystanie z miesięcznej pensji na wakacje zamiast oszczędzania, natychmiastową korzyścią są wakacje na piaszczystej plaży, ale koszt alternatywny to pieniądze, które mogły zostać naliczone na tym koncie wraz z odsetkami, a także to, co mogło mieć skończyłem z tymi pieniędzmi w przyszłości.

Ilustrując wpływ kosztów alternatywnych na podejmowanie decyzji, ekonomiści używają wykresu zwanego granicą możliwości produkcyjnych (PPF). Rycina 5 pokazuje kombinacje dwóch towarów, które może wyprodukować firma lub gospodarka. Punkty w obrębie krzywej (punkt A) są uważane za nieefektywne, ponieważ maksymalna kombinacja dwóch towarów nie jest osiągnięta, podczas gdy punkty poza krzywą (punkt B) nie mogą istnieć, ponieważ wymagają wyższego poziomu wydajności niż jest to obecnie możliwe. Punkty poza krzywą można osiągnąć tylko poprzez zwiększenie zasobów lub ulepszenia technologii. Krzywa przedstawia maksymalną wydajność.

Rycina 5

Wykres przedstawia ilość dwóch różnych towarów, które firma może wyprodukować, ale zamiast zawsze dążyć do produkcji wzdłuż krzywej, firma może zdecydować się na produkcję w granicach krzywej. Decyzja firmy o produkcji mniejszej niż wydajna jest determinowana popytem na dwa rodzaje towarów. Jeśli popyt na towary jest niższy niż to, co można efektywnie wyprodukować, wówczas firma bardziej prawdopodobne jest ograniczenie produkcji. Na tę decyzję ma również wpływ konkurencja firmy.

Dobrze znanym przykładem PPF w praktyce jest model „broni i masła”, który pokazuje kombinacje wydatków na obronę i wydatki cywilne, które rząd może wesprzeć. Podczas gdy sam model nadmiernie upraszcza złożone relacje między polityką a ekonomią, ogólną ideą jest to, że im więcej rząd wydaje na obronę, tym mniej może wydawać na przedmioty nieobronne.

Niedoskonałość rynku i konkurencja
Chociaż termin „niewydolność rynku” może wywoływać obrazy bezrobocia lub poważnej depresji ekonomicznej, znaczenie tego terminu jest inne. Niepowodzenie rynku występuje, gdy gospodarka nie jest w stanie skutecznie alokować zasobów. Może to spowodować niedobór, nadmiar lub ogólne niedopasowanie podaży do popytu. Nieprawidłowość w funkcjonowaniu rynku jest często związana z rolą, jaką konkurencja odgrywa w produkcji towarów i usług, ale może również wynikać z asymetrycznych informacji lub błędnego osądu skutków określonych działań (zwanych efektami zewnętrznymi).

Poziom konkurencji, z jaką firma ma do czynienia na rynku, a także sposób, w jaki determinuje to ceny konsumpcyjne, jest prawdopodobnie pojęciem o szerszym zakresie. Istnieją cztery główne rodzaje konkurencji:

• Doskonała konkurencja - duża liczba firm produkuje towary, a duża liczba kupujących jest na rynku. Ponieważ tak wiele firm produkuje, istnieje niewiele miejsca na rozróżnienie między produktami, a poszczególne firmy nie mogą wpływać na ceny, ponieważ mają niski udział w rynku. Istnieje kilka barier wejścia na produkcję tego produktu.
• Konkurencja monopolistyczna - duża liczba firm produkuje towary, ale firmy są w stanie różnicować swoje produkty. Istnieje również kilka barier wejścia.
• Oligopol - stosunkowo niewielka liczba firm produkuje towar, a każda firma jest w stanie odróżnić swój produkt od konkurencji. Bariery wejścia są stosunkowo wysokie.
• Monopol - jedna firma kontroluje rynek. Bariery wejścia są bardzo wysokie, ponieważ firma kontroluje cały udział w rynku.

Cena ustalana przez firmę zależy od konkurencyjności jej branży, a zyski firmy są oceniane na podstawie tego, jak dobrze równoważy koszty do przychodów. Im bardziej konkurencyjny jest przemysł, tym mniejszy wybór ma indywidualna firma, gdy ustala cenę. (Aby dowiedzieć się, w jaki sposób powstał system ekonomiczny, którego używamy, sprawdź historię kapitalizmu ).

Wniosek
Możemy analizować gospodarkę, badając, w jaki sposób decyzje osób i firm zmieniają rodzaje wytwarzanych towarów. Ostatecznie jest to najmniejszy segment rynku - konsument - który określa kurs gospodarki, dokonując wyborów, które najlepiej pasują do postrzegania kosztów i korzyści przez konsumenta.