Tontine
Tonina była wczesnym systemem gromadzenia kapitału, w którym jednostki wpłacają na wspólną pulę pieniędzy; otrzymują dywidendę na podstawie ich udziału w realizacji inwestycji dokonanych przy pomocy zgromadzonych środków. Gdy członkowie grupy zmarli, nie zostali oni zastąpieni nowymi inwestorami, więc wpływy zostały podzielone między coraz mniej członków. Pozostali inwestorzy dosłownie skorzystali na śmierci ludzi, których znali - cecha, którą wielu uważało za makabryczną. Nawet w czasach swojej świetności tontiny były z tego powodu uważane za nieco odrażające.
Niemniej jednak, u szczytu popularności w latach dwudziestych XX wieku, tontyny stanowiły prawie dwie trzecie rynku ubezpieczeń w Stanach Zjednoczonych i stanowiły ponad 7, 5% bogactwa kraju. Szacuje się, że do 1905 r. W Stanach Zjednoczonych istniało dziewięć milionów aktywnych polityk dotyczących tontiny w kraju, który liczy tylko 18 milionów gospodarstw domowych. Do dziś w Ameryce tontiny pozostają synonimem chciwości i korupcji. W Europie tontyny podlegają regulacji na mocy dyrektywy 2002/83 / WE Parlamentu Europejskiego, a toniny są nadal powszechne we Francji.
Jak działa Tontine?
Jako inwestor w tontine zapłaciłeś z góry ryczałt - podobnie jak koncepcja kapitału, z tą różnicą, że nigdy nie został spłacony - i otrzymywałeś coroczne wypłaty „dywidendy” aż do śmierci. Po śmierci inwestora jego akcje zostały podzielone między ocalałych członków tontine. W ten sposób cechy tontiny są podobne do renty grupowej i loterii. W tonontonie, im dłużej żyjesz - i im mniej pozostaje innych inwestorów - tym wyższa jest twoja roczna płatność. Ostatni żywy inwestor zebrałby całą dywidendę. Kiedy wszyscy inwestorzy zginęli, tontine się skończyło i ogólnie rząd pochłonął cały pozostały kapitał.
Obecnie stosowanie tonontin jako sposobu na pozyskanie kapitału jest nielegalne w większości miejsc w USA
Tontiny: Tło
Chociaż dziś wydają się obce, tontiny mają piętrowy rodowód sięgający co najmniej pół tysiąclecia. Nazwa pochodzi od XVII-wiecznego włoskiego finansisty, Lorenza de Tonti. Nie jest jasne, czy rzeczywiście wynalazł tontinę, ale Tonti w XVII wieku słynie przedstawił rządowi francuski plan dotyczący tontiny jako sposób na zdobycie pieniędzy przez króla Ludwika XIV.
Z tego powodu historycy sugerują, że pomysł Tontiego wywodził się z finansowych dróg ludowych jego rodzinnych Włoch. Pomysł początkowo się nie sprawdził i ostatecznie Tonti wylądował w Bastylii.
Kilka dekad później, w późnym średniowieczu, tontony stały się szeroko rozpowszechnione w Europie jako narzędzie finansowania dworów królewskich. Ponieważ pobieranie podatków często nie wchodziło w rachubę, europejscy monarchowie pożyczali, głównie za pośrednictwem tontinów, aby sfinansować swoje wojny wewnętrzne.
Toniki w Stanach Zjednoczonych
W XIX-wiecznej Ameryce tontyny były popularnym narzędziem zwiększania sprzedaży ubezpieczeń na życie. W rzeczywistości historycy na ogół przyznają tontiny kredytem za jedną rękę w branży ubezpieczeniowej w Ameryce. Kultura popularna służyła wzmocnieniu zarówno modności, jak i ciemnej strony tontinów - ponieważ Agatha Christie, Robert Louis Stevenson i PG Wodehouse pisali historie o uczestnikach tontinów spiskujących w celu zabicia się nawzajem w celu uzyskania dużej wypłaty. Pomimo ich popularności, tontiny cieszyły się obrzydliwą reputacją w USA ze względu na ich strukturę, która przetrwała wszystkich.
Na początku Republiki Amerykańskiej sekretarz skarbu USA Alexander Hamilton zaproponował użycie tononów jako sposobu zmniejszenia długu publicznego. Tonina Hamiltona miała niezwykłą strukturę wypłat, która zamroziła płatności inwestorskie na rzecz ostatecznych beneficjentów, gdy pula ocalałych została zmniejszona do 20% pierwotnej grupy. Ci beneficjenci nadal otrzymywaliby dywidendę, ale nie zwiększałaby się ona już, gdy ich współbeneficjenci wymarli. Kongres zignorował jednak propozycję Hamiltona.
Ponieważ ich popularność gwałtownie wzrosła w Ameryce, upadek tononów był równie gwałtowny. Krótko po 1900 r. Wiele spektakularnych skandali dotyczących defraudacji branży ubezpieczeniowej usunęło tontinę ze świadomości USA.
Kluczowe dania na wynos
- Tonina to nazwa wczesnego systemu pozyskiwania kapitału, w którym jednostki wpłacają na wspólną pulę pieniędzy.
- W Stanach Zjednoczonych tontyny były popularne w latach 1700 i 1800, a następnie zanikły na początku 1900 roku.
Przykłady projektów Tontine
Tontines często przyjmowały formę subskrypcji, z których dochody były wykorzystywane do finansowania projektów prywatnych lub publicznych, w których czasami występowała nazwa tontine.
The First Freemasons 'Hall, London, 1775
W 1775 r. Angielscy masoni wykorzystali tontinę do sfinansowania pierwszej hali masonów (Tontyny masonów) na Great Queen Street w Londynie. Dziś ten budynek - zwany United Grand Lodge of England (UGLE) - mieści ponad 200 000 masonów członkowskich i jest miejscem, w którym wszyscy mogą gromadzić się w społeczności równych sobie. Publiczność jest mile widziana, a UGLE oferuje historyczne wykłady, wycieczki i inne programy. UGLE oferuje również tę powierzchnię do wynajęcia; i jest to ulubione miejsce do kręcenia filmów, konferencji oraz targów i pokazów mody.
Inwestorzy z tej tontiny pochodzili przede wszystkim z klas nieruchomości, handlowych i zawodowych; byli to głównie mężczyźni, ale ze znaczną liczbą wdów i spinsterów. W momencie powstania w 1775 r. Tontina zebrała 5000 GBP (6 344 USD) przy nominalnej stopie procentowej wynoszącej 5% rocznie, co daje roczną dywidendę w wysokości 250 GBP (317 USD). Tontyna masonów była dobrze zorganizowaną firmą i opublikowała drukowany prospekt emisyjny zawierający warunki tontiny. Prowadził również rejestr, który zawierał spisaną historię grupy oraz listę 100 oryginalnych subskrybentów wraz ze szczegółowymi danymi demograficznymi. Tontyna masonów jest niezwykła, ponieważ zachowały się one przez 87 lat (1775–1862).
The Tontine Hotel w Ironbridge, Shropshire, Wielka Brytania, 1780
Architekt Shrewsbury, John Hiram Haycock, zbudował hotel Tontine (The Tontine) w Ironbridge w 1780 roku, używając tontinu do sfinansowania jego budowy. Hotel znajduje się w pobliżu słynnego Żelaznego Mostu, który rozciąga się nad rzeką Severn i który nadaje jej nazwę.
Żelazny most, otwarty w 1781 r., Był pierwszym dużym mostem na świecie, który został wykonany z nowego wówczas materiału - żeliwa. Cud epoki przemysłowej, w 1934 r. Żelazny Most został wyznaczony jako Zaplanowany Starożytny Pomnik i zamknięty dla ruchu kołowego; aw 1986 r. most został ogłoszony światowym dziedzictwem.
Jedynym oryginalnym celem hotelu Tontine było pomieszczenie wielu turystów, którzy przybyli zobaczyć Żelazny Most. Tontine był również często wykorzystywany jako miejsce spotkań lokalnych przemysłowców i biznesmenów.
Dziś hotel Tontine jest nadal ważnym miejscem spotkań podróżników, turystów i biznesmenów. Oprócz baru i restauracji hotel Tontine oferuje wysokiej jakości zakwaterowanie ze śniadaniem w Shropshire, około 30 minut jazdy od Shrewsbury i Wolverhampton. Centrum Ironbridge znajduje się niecałe pięć minut spacerem od hotelu. Wydaje się, że Tontine nie odziedziczyła żadnych upiornych skojarzeń z dawnymi operacjami tontinowymi, ponieważ jest ulubionym miejscem zarówno dla par, jak i rodzin.
The Tontine Coffee House, Nowy Jork, 1793
Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych ma korzenie, które sięgają wiosny 1792 roku, kiedy grupa 24 mężczyzn spotkała się przed 68 Wall Street (na Water Street) w cieniu ogromnego jaworu lub „drzewa bukszpanu”. Ustanowili zasady, którymi handlowali i nazwali to Porozumieniem z Buttonwood.
Później tego samego roku finansiści przenieśli swoje operacje handlowe do pokoju na drugim piętrze budynku, który stał się Tontine Coffee House. Na początku 1793 r. Tontine sfinansowało budowę Tontine Coffee House, sprzedając 203 akcje po 254 USD za sztukę. W 1817 r. Wzrost inwestycji tej tontiny przekształcił się w Wielką Tablicę i przeniósł się na większą przestrzeń.
Tontine Coffee House było jednym z najbardziej ruchliwych centrów w Nowym Jorku do kupowania i sprzedawania akcji, przeprowadzania transakcji biznesowych oraz prowadzenia gorących debat politycznych i innych forów. Oprócz tego, że służył jako dom wymiany handlowców, kawiarnia Tontine była miejscem spotkań towarzyskich i przełomowym budynkiem, który często pojawiał się we wspomnieniach wybitnych finansistów oraz w gazetach jako miejsce ważnych publicznych spotkań.
Pierwotny budynek sfinansowany przez tontine przetrwał wielki pożar w 1835 r., Ale został rozebrany i zastąpiony w połowie lat 50. XIX wieku. Śmierć członka, która spowodowała rozwiązanie kawiarni Tontine Coffee House, miała miejsce w listopadzie 1870 r., Ale spory księgowe opóźniły postępowanie, a nieruchomość została ostatecznie sprzedana na aukcji nakazanej przez sąd w styczniu 1881 r. Sprzedaż przyniosła miastu tylko 138.550 USD, czyli znacznie mniej niż oczekiwany.
Drugie spojrzenie na Tontines?
Chociaż tontiny są nadal zakazane, rosnąca liczba doradców finansowych i naukowców uważa, że nadszedł czas, aby ponownie przyjrzeć się tym ustaleniom finansowym. Jednym z takich naukowców jest Moshe Milevsky, profesor nadzwyczajny w Schulich School of Business Uniwersytetu w Toronto w Toronto, który chciałby, aby tontiny powróciły. Milevsky uważa, że tontiny są atrakcyjne, ponieważ zapewniają regularny dochód dożywotni - jeszcze większy dochód dla żyjących członków - ale ze względu na strukturę tontiny i stosunkowo niskie koszty, dają wyższe plony niż renty.
Tontines mogą również oferować rozwiązanie ryzyka długowieczności - niebezpieczeństwo, że przeżyjesz swoje pieniądze. Co więcej, zwolennicy twierdzą, że dzięki automatyzacji i rozwojowi takim jak technologia blockchain, dzisiejsza tontine może mieć coś, czego brakowało w poprzednich wersjach: przejrzystość, a tym samym mniejsze prawdopodobieństwo oszustwa.
Dlatego zamiast czegoś, co należy do ukrytych na stronach tajemnicy morderstwa, nowoczesna wersja tontiny może być opłacalnym sposobem na sfinansowanie ostatnich lat życia. Tontines mogłyby nawet zapewnić amerykańskim firmom bezpieczniejszy i tańszy sposób na ożywienie emerytury - co ciekawe, niektórzy uważają, że upadek amerykańskiej tontiny na początku XX wieku miał wiele wspólnego ze wzrostem emerytury korporacyjnej. Jak Milevsky powiedział Washington Post w 2015 roku: „To [tontines] może być iPhone'em produktów emerytalnych”.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.