Konto kapitałowe
Rachunek kapitałowy, w międzynarodowej makroekonomii, jest częścią bilansu płatniczego, która rejestruje wszystkie transakcje dokonywane między podmiotami w jednym kraju z podmiotami z zagranicy. Transakcje te obejmują import i eksport towarów, usług, kapitału oraz płatności transferowych, takich jak pomoc zagraniczna i przekazy pieniężne. Bilans płatniczy składa się z rachunku kapitałowego i rachunku bieżącego - chociaż węższa definicja dzieli rachunek kapitałowy na rachunek finansowy i rachunek kapitałowy.
W rachunkowości rachunek kapitałowy pokazuje wartość netto firmy w określonym momencie. Jest również znany jako kapitał własny dla jednoosobowej własności lub kapitał własny dla korporacji i jest wykazywany w dolnej części bilansu.
Kluczowe dania na wynos
- Rachunek kapitałowy na poziomie krajowym przedstawia bilans płatniczy dla danego kraju.
- Rachunek kapitałowy śledzi zmianę netto aktywów i pasywów danego kraju w ciągu roku.
- Saldo rachunku kapitałowego poinformuje ekonomistów, czy kraj jest importerem netto, czy eksporterem netto kapitału.
Konto kapitałowe
Jak działają konta kapitałowe
Zmiany w bilansie płatniczym mogą dostarczyć wskazówek na temat względnego poziomu zdrowia gospodarczego kraju i stabilności w przyszłości. Rachunek kapitałowy wskazuje, czy kraj importuje, czy eksportuje kapitał. Duże zmiany na rachunku kapitałowym mogą wskazywać na atrakcyjność kraju dla inwestorów zagranicznych i mogą mieć znaczący wpływ na kursy walut.
Ponieważ wszystkie transakcje zarejestrowane w bilansie płatniczym sumują się do zera, kraje, w których występują duże deficyty handlowe (deficyty na rachunku bieżącym), podobnie jak Stany Zjednoczone, muszą z definicji również wykazywać duże nadwyżki na rachunku kapitałowym. Oznacza to, że do kraju napływa więcej kapitału niż z miasta, co wynika ze wzrostu zagranicznej własności aktywów krajowych. Kraj o dużej nadwyżce handlowej eksportuje kapitał i ma deficyt na rachunku kapitałowym, co oznacza, że pieniądze wypływają z kraju w zamian za zwiększenie własności zagranicznych aktywów.
Należy pamiętać, że deficyt handlowy w USA jest konsekwencją tego, że inwestorzy zagraniczni uznają amerykańskie aktywa za szczególnie atrakcyjne i podnoszą wartość dolara. Gdyby względny apel Ameryki do zagranicznych inwestorów osłabł, dolar osłabłby, a deficyt handlowy zmniejszyłby się.
Rachunek kapitałowy a rachunek finansowy
W ostatnich latach wiele krajów przyjęło węższe znaczenie rachunku kapitałowego używanego przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW). Dzieli on rachunek kapitałowy na dwa działy najwyższego poziomu: rachunek finansowy i rachunek kapitałowy . Rachunki kapitałowy i finansowy mierzą przepływy netto roszczeń finansowych (tj. Zmiany pozycji aktywów).
Zasoby aktywów zagranicznych w stosunku do zobowiązań zagranicznych określane są jako międzynarodowa pozycja inwestycyjna netto lub po prostu aktywa zagraniczne netto, które mierzą roszczenia netto kraju względem reszty świata. Jeśli roszczenia danego kraju w stosunku do reszty świata przewyższają roszczenia w stosunku do niego, wówczas ma dodatnie aktywa zagraniczne netto i mówi się, że jest wierzycielem netto. Jeśli ujemna, dłużnik netto. Pozycja zmienia się w czasie, jak wskazano na rachunku kapitałowym i finansowym.
Rachunek finansowy mierzy wzrost lub spadek międzynarodowej własności aktywów, niezależnie od tego, czy są to osoby fizyczne, firmy, rządy czy banki centralne. Aktywa te obejmują bezpośrednie inwestycje zagraniczne, papiery wartościowe takie jak akcje i obligacje oraz złoto i rezerwy walutowe. Rachunek kapitałowy, zgodnie z tą definicją, mierzy transakcje finansowe, które nie wpływają na dochód, produkcję lub oszczędności, takie jak międzynarodowe transfery praw do wiercenia, znaków towarowych i praw autorskich.
Rachunek bieżący a kapitałowy
Rachunki bieżący i kapitałowy stanowią dwie połowy bilansu płatniczego kraju. Rachunek bieżący reprezentuje dochód netto kraju w danym okresie, podczas gdy rachunek kapitałowy rejestruje zmianę netto aktywów i pasywów w danym roku.
Z ekonomicznego punktu widzenia rachunek bieżący zajmuje się przyjmowaniem i płatnością gotówkową, a także pozycjami niemajątkowymi, podczas gdy rachunek kapitałowy odzwierciedla źródła i wykorzystanie kapitału. Suma rachunku bieżącego i rachunku kapitałowego odzwierciedlona w bilansie płatniczym będzie zawsze wynosić zero. Wszelkie nadwyżki lub deficyty na rachunku bieżącym są równoważone i anulowane przez równą nadwyżkę lub deficyt na rachunku kapitałowym.
Rachunek bieżący dotyczy transakcji krótkoterminowych danego kraju lub różnicy między jego oszczędnościami a inwestycjami. Są one również określane jako rzeczywiste transakcje (ponieważ mają realny wpływ na dochód), produkcję i poziomy zatrudnienia poprzez przepływ towarów i usług w gospodarce. Rachunek bieżący składa się z widocznego handlu (eksport i import towarów), niewidzialnego handlu (eksport i import usług), jednostronnych transferów i dochodów z inwestycji (dochód z takich czynników, jak grunty lub akcje zagraniczne).
Kredyt i debet walutowy z tych transakcji są również rejestrowane w saldzie rachunku bieżącego. Wynikowe saldo rachunku bieżącego jest przybliżone jako suma bilansu handlowego.
Rachunki kapitałowe w rachunkowości
W rachunkowości rachunek kapitałowy jest kontem księgi głównej, który służy do rejestrowania kapitału wniesionego przez właścicieli i zysków zatrzymanych - skumulowanej kwoty zysków spółki od momentu jej utworzenia, pomniejszonej o skumulowane dywidendy wypłacone akcjonariuszom. Jest wykazywany na dole bilansu spółki, w części dotyczącej kapitału własnego. W przypadku jednoosobowej działalności sekcja ta byłaby określana jako kapitał własny właściciela, aw korporacji kapitał własny akcjonariusza.
W bilansie korporacyjnym sekcja dotycząca kapitału jest zwykle podzielona na akcje zwykłe, akcje uprzywilejowane, dodatkowy wpłacony kapitał, zyski zatrzymane i konta akcji własnych. Wszystkie rachunki mają naturalne saldo kredytowe, z wyjątkiem akcji własnych o naturalnym saldzie debetowym. Akcje zwykłe i uprzywilejowane są rejestrowane według wartości nominalnej wszystkich akcji posiadanych przez akcjonariuszy. Dodatkowy wpłacony kapitał to kwota, którą akcjonariusz wpłacił na rzecz spółki powyżej wartości nominalnej akcji. Zyski zatrzymane to skumulowane zyski spółki w godzinach nadliczbowych, pomniejszone o dywidendy wypłacone akcjonariuszom, które zostały ponownie zainwestowane w bieżącą działalność firmy. Rachunek akcji własnych jest kontem kontra contra, który rejestruje skup akcji własnych spółki.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.