Rachunek bieżący a kapitałowy: jaka jest różnica?
Rachunki bieżący i kapitałowy stanowią dwie połowy bilansu płatniczego kraju. Rachunek bieżący reprezentuje dochód netto kraju w danym okresie, podczas gdy rachunek kapitałowy rejestruje zmianę netto aktywów i pasywów w danym roku.
Z ekonomicznego punktu widzenia rachunek bieżący zajmuje się przyjmowaniem i płatnością gotówkową, a także pozycjami niemajątkowymi, podczas gdy rachunek kapitałowy odzwierciedla źródła i wykorzystanie kapitału. Suma rachunku bieżącego i rachunku kapitałowego odzwierciedlona w bilansie płatniczym będzie zawsze wynosić zero. Wszelkie nadwyżki lub deficyty na rachunku bieżącym są równoważone i anulowane przez równą nadwyżkę lub deficyt na rachunku kapitałowym.
Rachunek bieżący
Rachunek bieżący dotyczy transakcji krótkoterminowych danego kraju lub różnicy między jego oszczędnościami a inwestycjami. Są one również określane jako rzeczywiste transakcje (ponieważ mają realny wpływ na dochód), poziom produkcji i zatrudnienia poprzez przepływ towarów i usług w gospodarce.
Rachunek bieżący składa się z widocznego handlu (eksport i import towarów), niewidzialnego handlu (eksport i import usług), jednostronnych transferów i dochodów z inwestycji (dochód z takich czynników, jak grunty lub akcje zagraniczne). Kredyty i obciążenia z tytułu wymiany walut z tych transakcji są również rejestrowane w saldzie rachunku bieżącego. Wynikowe saldo rachunku bieżącego jest przybliżone jako suma bilansu handlowego.
Transakcje są rejestrowane na rachunku bieżącym w następujący sposób:
- Eksport wykazuje się w bilansie płatniczym jako kredyty
- Import jest rejestrowany jako obciążenie w bilansie płatniczym
Rachunek bieżący daje ekonomistom i innym analitykom pojęcie o tym, jak radzi sobie kraj pod względem gospodarczym. Różnica między eksportem a importem lub saldem handlowym określi, czy bieżące saldo kraju jest dodatnie czy ujemne. Gdy wartość ta jest dodatnia, rachunek bieżący ma nadwyżkę, co czyni kraj „pożyczkodawcą netto” dla reszty świata. Deficyt oznacza, że saldo na rachunku bieżącym jest ujemne. W takim przypadku kraj ten jest uważany za kredytobiorcę netto.
Jeśli import spadnie, a eksport wzrośnie do silniejszych gospodarek podczas recesji, deficyt na rachunku obrotów bieżących kraju spadnie. Ale jeśli eksport się stagnuje w miarę wzrostu importu, gdy gospodarka rośnie, deficyt na rachunku bieżącym rośnie.
Konto kapitałowe
Rachunek kapitałowy jest zapisem wpływów i wypływów kapitału, które bezpośrednio wpływają na zagraniczne aktywa i pasywa danego kraju. Dotyczy wszystkich międzynarodowych transakcji handlowych między obywatelami jednego kraju a obywatelami innych krajów.
Składniki rachunku kapitałowego obejmują inwestycje zagraniczne i pożyczki, bankowość i inne formy kapitału, a także zmiany pieniężne lub zmiany rezerwy walutowej. Przepływ rachunku kapitałowego odzwierciedla takie czynniki, jak pożyczki komercyjne, bankowość, inwestycje, pożyczki i kapitał.
Nadwyżka na rachunku kapitałowym oznacza napływ pieniędzy do kraju, podczas gdy deficyt wskazuje, że pieniądze wyprowadzają się z kraju. W takim przypadku kraj może zwiększać swoje zagraniczne udziały.
Innymi słowy, rachunek kapitałowy dotyczy spłat długów i roszczeń, niezależnie od okresu. Saldo rachunku kapitałowego obejmuje również wszystkie pozycje odzwierciedlające zmiany stanu zapasów.
Pojęcie rachunku kapitałowego jest również stosowane w rachunkowości. Jest to konto księgi głównej używane do rejestrowania wniesionego kapitału właścicieli korporacyjnych, a także ich zysków zatrzymanych. Salda te są wykazywane w części dotyczącej kapitału własnego akcjonariusza bilansu.
Międzynarodowy Fundusz Walutowy dzieli rachunek kapitałowy na dwie kategorie: rachunek finansowy i rachunek kapitałowy.
Kluczowe dania na wynos
- Rachunki bieżący i kapitałowy są dwoma składnikami bilansu płatniczego kraju.
- Rachunek bieżący stanowi różnicę między oszczędnościami a inwestycjami kraju.
- Rachunek kapitałowy kraju rejestruje zmianę netto aktywów i pasywów w określonym przedziale czasu.