Plan 401 (k) a plan 457: Jaka jest różnica?

Programy 401 (k) i 457 są dwoma rodzajami programów oszczędności emerytalnych dla pracowników objętych sankcjami IRS. W ramach planów uprzywilejowanych podatkowo uczestnicy mogą wpłacać pieniądze przed opodatkowaniem, które następnie można łączyć bez opodatkowania do momentu ich wycofania.

Te konta oszczędnościowe zostały zaprojektowane, aby służyć jako jedna noga słynnego trójnożnego stołka emerytalnego: emerytura w miejscu pracy, ubezpieczenie społeczne i osobiste oszczędności emerytalne. Ponieważ emerytury w miejscu pracy stają się przestarzałe, osobiste oszczędności emerytalne coraz częściej stają się podstawowym planem emerytalnym większości ludzi, podobnie jak ubezpieczenie społeczne.

Plany 401 (k) i 457 działają podobnie, przy czym główną różnicą jest to, kto może w nich uczestniczyć.

401 (k) Plany

401 (k) planów są oferowane przez prywatnych pracodawców nastawionych na zysk i niektórych pracodawców non-profit. Programy 401 (k) są najczęstszym rodzajem programów emerytalnych o zdefiniowanej składce. Programy 401 (k) są uważane za kwalifikowane plany emerytalne i dlatego podlegają Ustawie o zabezpieczeniu dochodów pracowniczych z 1974 r. (ERISA).

Pracodawcy sponsorujący plany 401 (k) mogą wnosić do planu odpowiednie lub nieobowiązkowe wkłady w imieniu uprawnionych pracowników. Zyski z programu 401 (k) naliczane są na zasadzie odroczenia podatku. Plany 401 (k) oferują menu opcji inwestycyjnych, wstępnie sprawdzonych przez sponsora, a uczestnicy wybierają sposób inwestowania swoich pieniędzy. Plany mają roczny maksymalny limit składek w wysokości 19 000 USD, począwszy od 2019 r. W przypadku pracowników w wieku powyżej 50 lat oba plany zawierają rezerwę, która umożliwia do 6000 USD dodatkowych składek.

Przedwczesne wycofanie się z kwoty 401 (k), przed osiągnięciem wieku 59½, skutkuje dodatkową karą podatkową w wysokości 10%. Uczestnicy planu mogą dokonywać wcześniejszych wypłat z kwoty 401 (k) w ramach „trudności finansowych”, które są określone w każdym planie 401 (k).

457 planów

457 (b) plany są sankcjonowanymi przez IRS planami emerytalnymi dla pracowników korzystającymi z podatków, oferowanymi przez państwowych i lokalnych pracodawców publicznych oraz niektórych pracodawców non-profit. Są to jedne z najmniej powszechnych form programów emerytalnych o zdefiniowanej składce.

Zgodnie z planami określonych składek, zarówno 401 (k), jak i 457 planów są finansowane, gdy pracownicy wnoszą wkłady na podstawie potrąceń z listy płac; uczestnicy każdego planu przeznaczają procent swojego wynagrodzenia na konto emerytalne. Środki te przechodzą na konto wycofania bez opodatkowania, chyba że uczestnik otworzy konto Roth, a wszelkie kolejne wzrosty na rachunkach nie będą opodatkowane.

Od 2019 r. 457 planów ma roczny maksymalny limit składek w wysokości 19 000 USD. W przypadku pracowników w wieku powyżej 50 lat oba plany zawierają rezerwę, która pozwala na dodatkowe 6 000 USD. Składki na każdy plan kwalifikują pracownika do „ulgi podatkowej oszczędzającej”. Możliwe jest zaciąganie pożyczek zarówno z planów 401 (k), jak i 457.

457 planów jest jednak rodzajem uprzywilejowanego podatkowo niekwalifikowanego planu emerytalnego i nie podlega ERISA. Ponieważ zasady ERISA nie mają zastosowania do 457 kont, IRS nie ocenia kary za „przedwczesne wycofanie” na 457 uczestników, którzy podejmują wypłaty przed osiągnięciem wieku 59½. Wypłaty nadal podlegają zwykłym podatkom dochodowym.

457 planów zawiera przepis „Double Limit Catch-up”, którego nie ma 401 (k) planów. Przepis ten ma na celu umożliwienie uczestnikom, którzy zbliżają się do przejścia na emeryturę, na rekompensatę za lata, w których nie uczestniczyli w programie, ale mieli do tego prawo.

W odpowiednich warunkach uczestnik 457 planów może w ciągu roku wnieść do 38 000 USD swojego planu.

Chociaż oba plany dopuszczają wcześniejsze wycofanie, okoliczności kwalifikujące do kwalifikowania się do wcześniejszego wycofania są różne. Przy 457 rachunkach dystrybucja trudna jest dozwolona po „nieprzewidzianej sytuacji awaryjnej”, która musi być szczegółowo określona w języku planu.

Zarówno plany rządu publicznego 457, jak i plany organizacji non-profit 457 pozwalają na udział niezależnych wykonawców. Niezależni wykonawcy nie są jednak uprawnieni do uczestnictwa w planach 401 (k).

Uwagi specjalne

Ponieważ 457 planów to niekwalifikowane plany emerytalne, możliwe jest wniesienie wkładu zarówno do planu 401 (k), jak i 457 jednocześnie. Wielu dużych pracodawców rządowych oferuje oba plany. W takich przypadkach wspólny uczestnik jest w stanie wnieść maksymalne kwoty do obu.

Zabrany klucz

• Programy 401 (k) i 457 to programy oszczędności emerytalnych uprzywilejowane podatkowo.
• 401 (k) planów są oferowane przez prywatnych pracodawców, a 457 planów jest oferowanych przez rządy stanowe i lokalne oraz niektóre organizacje non-profit.
• Oba plany są bardzo podobne, ale ponieważ 457 planów nie podlega ERISA, niektóre aspekty, takie jak wkłady wyrównawcze, wcześniejsze wycofanie i dystrybucja trudności są traktowane inaczej.

Doradca Insight

Emma Muhleman, CFA, CPA
Ascend Investment Partners, Grand Cayman, Kalifornia

Oba plany pozwalają pracownikom zaoszczędzić pieniądze na emeryturę, odejmując od dochodu przed opodatkowaniem, który pracownicy wnoszą do planu, który jest następnie inwestowany i opodatkowany dopiero po odejściu na emeryturę, w którym to momencie stosuje się zwykłą stawkę podatku dochodowego emeryta.

Ponieważ nie mamy aktywnych zarobków na emeryturze, nasza zwykła stawka podatku dochodowego jest zasadniczo bardzo niska w porównaniu ze znacznie wyższą stawką, gdy nadal jesteśmy częścią siły roboczej. W związku z tym odroczenie podatku związane z planami 401 (k) i 457 może zapewnić znaczące oszczędności podatkowe. Kluczowa różnica między nimi dotyczy zasad dystrybucji. 457 planów zezwala osobom fizycznym na wcześniejsze wypłaty środków bez konieczności płacenia 10% kary za wcześniejsze wypłaty nałożonej na posiadaczy 401 (k) planów, ale tylko w przypadku zmiany pracodawcy.