Złagodzenie ilościowe a manipulacja walutą

Po wielkiej recesji w latach 2008–2009 banki centralne na całym świecie weszły na nieznane terytorium, kiedy rozpoczęły luzowanie ilościowe - długoterminowe zakupy papierów wartościowych, takich jak obligacje skarbowe i papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką. Wpompowując pieniądze do systemu finansowego, banki centralne powstrzymały całkowite załamanie systemu bankowego, a zalew gotówki obniżył stopy procentowe w nadziei na powrót wzrostu.

W 2009 r. Rezerwa Federalna USA była pierwszym bankiem centralnym, który zaczął kupować papiery wartościowe. Wraz ze spadkiem stóp procentowych spadł również dolar amerykański. W miesiącu poprzedzającym ogłoszenie QE1 indeks dolara amerykańskiego (DXY) spadł o 10 procent - to największy miesięczny spadek od ponad dekady. Biorąc to pod uwagę, czym różnią się QE i manipulacje walutowe, w jaki sposób są one podobne i dlaczego banki centralne angażują się w te praktyki?

Manipulacja walutą - jak i dlaczego całe zamieszanie?

Jak się okazuje, manipulacja walutami nie jest łatwa do zidentyfikowania. Jak pisze jeden z postów na blogu Wall Street Journal: „Manipulacja walutami nie jest jak pornografia - nie wiesz o tym, gdy myślisz, że ją widzisz”. Działania polityczne, które korzystnie wpływają na kurs walutowy kraju - zwiększając konkurencyjność eksportu - nie są podejmowane sam dowód manipulacji walutą. Musisz także udowodnić, że wartość waluty jest sztucznie utrzymywana poniżej jej prawdziwej wartości. Jaka jest prawdziwa wartość waluty? Nie jest to również łatwe do ustalenia.

Ogólnie rzecz biorąc, kraje wolą, aby ich waluta była słaba, ponieważ zwiększa ich konkurencyjność na froncie handlu międzynarodowego. Niższa waluta sprawia, że ​​eksport krajów jest bardziej atrakcyjny, ponieważ są tańsze na rynku międzynarodowym. Na przykład słaby dolar amerykański sprawia, że ​​eksport samochodów z USA jest tańszy dla nabywców na morzu. Po drugie, zwiększając eksport, kraj może użyć niższej waluty, aby zmniejszyć deficyt handlowy. Wreszcie słabsza waluta zmniejsza presję na zobowiązania państwowe w zakresie długów państwowych. Po wyemitowaniu długu zagranicznego kraj dokona płatności, a ponieważ płatności te są denominowane w walucie zagranicznej, słaba waluta lokalna skutecznie zmniejsza te płatności długu.

Kraje na całym świecie stosują różne praktyki, aby utrzymać niską wartość swojej waluty. Kurs chińskiego juana jest ustalany każdego ranka przez Ludowy Bank Chin (PBOC). Bank centralny nie zezwala na handel walutą poza ustalonym pasmem w ciągu najbliższych 24 godzin, co zapobiega znacznym spadkom w ciągu dnia.

Bardziej bezpośrednią formą manipulacji walutami jest interwencja. Po aprecjacji franka szwajcarskiego podczas kryzysu finansowego Szwajcarski Bank Narodowy nabył duże kwoty waluty obcej, a mianowicie USD i euro, i sprzedał franka. Obniżając swoją walutę poprzez bezpośrednią interwencję rynkową, miał nadzieję, że Szwajcaria zwiększy swoją pozycję handlową w Europie.

Wreszcie niektórzy eksperci twierdzą, że inną formą manipulacji walutami jest luzowanie ilościowe.

Łagodzenie ilościowe

Złagodzenie ilościowe, choć uważane za niekonwencjonalną politykę pieniężną, jest jedynie przedłużeniem zwykłej działalności operacji otwartego rynku. Operacje otwartego rynku są mechanizmem, za pomocą którego bank centralny zwiększa lub zmniejsza podaż pieniądza poprzez kupno lub sprzedaż rządowych papierów wartościowych na otwartym rynku. Celem jest osiągnięcie określonego celu dotyczącego krótkoterminowych stóp procentowych, który będzie miał wpływ na wszystkie inne stopy procentowe w gospodarce.

Łagodzenie ilościowe ma stymulować powolną gospodarkę, gdy zawiodły normalne ekspansywne operacje otwartego rynku. Mając gospodarkę w recesji i stopy procentowe na granicy zerowej, Rezerwa Federalna przeprowadziła trzy rundy luzowania ilościowego, dodając do swojego bilansu ponad 3, 5 bln USD do października 2014 r. Środki stymulujące, mające na celu stymulowanie gospodarki krajowej, miały pośrednie skutki na kurs walutowy, wywierając presję na dolara.

Taka presja na dolara nie była całkowicie negatywna w oczach amerykańskich polityków, ponieważ sprawiłaby, że eksport byłby stosunkowo tańszy, co jest kolejnym sposobem na stymulowanie gospodarki. Jednak ruch ten spotkał się z krytyką ze strony decydentów w innych krajach, którzy skarżyli się, że osłabiony dolar amerykański szkodzi ich eksportowi. Następnie ekonomiści rozpoczęli debatę: Czy QE jest formą manipulacji walutami.

Podczas gdy Rezerwa Federalna celowo angażowała się w akcję polityki pieniężnej, która obniżyła wartość swojej waluty, zamierzonym efektem było obniżenie krajowych stóp procentowych, aby zachęcić do większego zaciągania pożyczek, a ostatecznie do większych wydatków. Pośredni wpływ pogorszenia kursu walutowego jest tylko konsekwencją elastycznego reżimu kursowego.

Dolna linia

Teoretycznie manipulowanie walutami i polityka pieniężna, takie jak luzowanie ilościowe, to nie to samo. Jedna opiera się na polityce stóp procentowych, a druga na walucie. Jednak gdy banki centralne rozpoczęły programy QE, jednym z rezultatów było osłabienie jego waluty.

Celowo czy nie, można argumentować, że QE jest w pewnym sensie formą inżynierii walutowej. Czy to manipulacja, która zawsze będzie przedmiotem dyskusji.